Geography

Topography

View from the top of the Eiffel tower, looking north.
Main article: Topography of Paris
Paris is located in the north-bending arc of the river Seine and includes two islands, the Île Saint-Louis and the larger Île de la Cité, which form the oldest part of the city. Overall, the city is relatively flat, and the lowest elevation is 35 meters (114 ft) above sea level. Paris has several prominent hills, of which the highest is Montmartre at 130 m (426 ft).
Paris, excluding the outlying parks of Bois de Boulogne and Bois de Vincennes, covers an oval measuring 86.928 square kilometres (33.56 square miles) in area. The city's last major annexation of outlying territories in 1860 not only gave it its modern form, but created the twenty clockwise-spiralling arrondissements (municipal boroughs). From the 1860 area of 78 km² (30.1 mi²), the city limits were expanded marginally to 86.9 km² in the 1920s. In 1929 the Bois de Boulogne and Bois de Vincennes forest parks were officially annexed to the city, bringing its area to its present 105.397 km² (40.69 mi²).
Paris' real demographic size, or unité urbaine, extends well beyond the city limits, forming an irregular oval with arms of urban growth extending along the Seine and Marne rivers from the city's south-east and east, and along the Seine and Oise rivers to the city's north-west and north. Beyond the main suburbs, population density drops sharply: a mix of forest and agriculture dotted with a network of relatively evenly dispersed éparpillement of satellite towns, this couronne périurbaine commuter belt, when combined with the Paris agglomeration, completes the Paris aire urbaine (or Paris urban area, a sort of metropolitan area) that covers an oval 14,518 km² (5,605.5 mi²)[citation needed] in area, or about 138 times that of Paris itself.

Climate
Paris has an oceanic climate and is affected by the North Atlantic Current, so the city has a temperate climate that rarely sees extremely high or low temperatures. The average yearly high temperature is about 15 °C (59 °F), and yearly lows tend to remain around an average of 7 °C (45 °F). The highest temperature ever, recorded on 28 July 1948, was 40.4 °C (104.7 °F), and the lowest was a −23.9 °C (−11.0 °F) temperature reached on 10 December 1879.[13] The Paris region has recently seen temperatures reaching both extremes, with the heat wave of 2003 and the cold wave of 2006.
Rainfall can occur at any time of the year, and Paris is known for its sudden showers. The city sees an average yearly precipitation of 641.6 mm (25.2 inches).[13] Snowfall is a rare occurrence, usually appearing in the coldest months of January or February (but has been recorded as late as April), and almost never accumulates enough to make a covering that will last more than a day.

Perfumy

Perfumy (fr. "per fumée" - przez dym) – łączna nazwa kosmetyków, których jedynym zadaniem jest nadawanie różnym obiektom (zwykle ciału człowieka) przyjemnego i długo utrzymującego się zapachu.
Czasami słowo to używane jest także w znaczeniu wyłącznie produktów, w których substancje zapachowe są silnie skoncentrowane, a ilość rozpuszczalnika jest ograniczona do absolutnego minimum.

Perfumy składają się z mieszaniny związków zapachowych, które są nazywane olejkami zapachowymi, środków homogenizujących i wzmacniających oraz rozpuszczalnika, którym zazwyczaj jest etanol lub mieszanina lekkich alkoholi alifatycznych. W zależności od ilości rozpuszczalnika rozróżnia się perfumy właściwe (skoncentrowane), wody perfumowane i wody toaletowe.
Po wylaniu lub wtarciu ich w powierzchnię alkohol szybko paruje, a na powierzchni zostają tylko olejki zapachowe i środki wzmacniające, które powoli są uwalniane do powietrza, powodując wrażenie przyjemnego zapachu.

Główne składniki [edytuj]
Olejki zapachowe pozyskuje się poprzez ekstrakcję i zatężanie czynników zapachowych z wybranych części roślin (oraz rzadziej zwierząt), jak np. kwiat jaśminu, liście mięty itp., lub (obecnie znacznie częściej) poprzez odpowiednie mieszanie syntetycznych związków chemicznych posiadających silny zapach.
W zależności od zawartości olejków zapachowych stosuje się następujące nazewnictwo:
parfum (perfumy) – 15-30%
eau de parfum (woda perfumowana) skrót EDP – 10-15%
eau de toilette (woda toaletowa) skrót EDT – 5-10%
eau de Cologne (woda kolońska) skrót EDC – 3-5%
eau fraîche (woda odświeżająca) – 1-3%
Środki wzmacniające to wysoko wrzące, mało lotne związki chemiczne lub naturalne produkty o podobnych własnościach, które same nie posiadają zbyt intensywnego zapachu (bardzo często jest to zapach sam w sobie nieprzyjemny), ale posiadają zdolność wzmacniania zapachu olejków, mniej więcej tak, jak dodawanie soli do potraw wzmacnia inne smaki. Do sztucznych środków wzmacniających zalicza się m.in. merkaptany i aminy o dużej masie cząsteczkowej, zaś do naturalnych kastoreum, ambrę, cybet i piżmo.
Zadaniem środków homogenizujących jest uzyskanie jednolitego, nierozwarstwiającego się roztworu mieszaniny związków chemicznych i olejków, które często nie mieszają się z sobą. Najczęściej stosuje się tu mieszaniny ciekłych tłuszczów pochodzenia naturalnego zwane balsamami. Współcześnie coraz częściej jednak zastępuje się je zupełnie bezwonnymi polimerami o własnościach amfifilowych. Niektóre naturalne środki wzmacniające, takie jak tran czy ambergris, pełnią jednocześnie rolę środków homogenizujących.

Skład i opracowywanie kompozycji zapachowej [edytuj]
Mieszanina olejków + środków wzmacniających jest nazywana często kompozycją zapachową. Kompozycja ta decyduje o specyficznym zapachu, który jednoznacznie kojarzy się z daną marką perfum, jest więc ona ich "istotą" decydującą o walorach użytkowych tego produktu. Jedną i tę samą kompozycję można wykorzystywać później w wielu różnych, "perfumowanych" produktach kosmetycznych.
Kompozycje te są albo silnie strzeżoną przez firmy kosmetyczne tajemnicą, albo są zastrzegane patentami, jako swoisty znak towarowy.
Tworzenie kompozycji zapachowych jest swojego rodzaju sztuką, którą zajmuje się kilkadziesiąt tysięcy ludzi na całym świecie. Ludzie o szczególnych predyspozycjach do tworzenia tych kompozycji nazywają się w branży "nosami". "Nosy" nie posiadają zwykle bardziej wyczulonego węchu od przeciętnych ludzi, lecz raczej mają bardzo rozwiniętą zdolność psychiczną zwaną wyobraźnią zapachową.
Kompozycje zapachowe składają się zazwyczaj z mieszaniny kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu składników, z których część jest pochodzenia naturalnego, a część to syntetyczne związki chemiczne (o tym jakie można przeczytać w artykule zapach). Składniki te dzieli się na tzw. nuty zapachowe: nutę bazową, średnią, i wysoką.
Nuta bazowa to składniki które są najwolniej uwalniane do powietrza. W jej skład wchodzą zazwyczaj środki wzmacniające, które często same w sobie mają raczej nieprzyjemny zapach oraz "najcięższe" składniki olejków zapachowych. Nuta bazowa, jakkolwiek czuje się ją niezbyt intensywnie, ma decydujące znaczenie dla charakteru danej kompozycji. W nucie tej coraz częściej wykorzystuje się też związki chemiczne, które same z siebie nie pachną, ale które w wyniku kontaktu z potem lub wilgocią z powietrza ulegają rozkładowi z wydzieleniem związku pachnącego. W ten sposób można "przemycać" do nuty bazowej składniki, które wcześniej mogły występować wyłącznie w nucie wysokiej.
Nuta średnia, zwana też nutą łączącą lub nutą sercową, składa się ze związków zapachowych o średniej lotności i zwykle dość słabej intensywności zapachu Nuta ta w wielu kompozycjach nie jest w ogóle świadomie odczuwana, ale bez niej kompozycja byłaby niepełna, a nutę bazową i nutę wysoką odczuwałoby się jako dwa, zupełnie odrębne zapachy.
Nuta wysoka składa się ze związków, które są najbardziej lotne i posiadają jednocześnie bardzo intensywny zapach. Nuta ta jest odczuwana świadomie zaraz po otwarciu flakonika z perfumami, ale po wtarciu perfum w skórę nuta ta szybko zanika.
Zapachy w nutach przeplata się często na sposób przypominający tworzenie muzyki lub wierszy. Są więc kompozycje z zapachem wiodącym tworzonym w ten sposób, że we wszystkich trzech nutach część składników ma do siebie zbliżony zapach; kompozycje "rymowane", w których występują dwa lub więcej podobnie pachnące składniki w nucie bazowej i wysokiej, zaś nuta średnia jest ich pozbawiona, oraz najtrudniejsze do skomponowania, ale jednocześnie najbardziej oryginalne, kompozycje "kontrastowe", w których nie ma powtarzających się składników, a zamiast tego są składniki, które są z sobą w ostrym kontraście, który jest niwelowany i uzupełniany przez składniki neutralne.

Santé

Au même titre que les légumes, les fruits sont bénéfiques pour la santé :
Ils évitent le surpoids. Avec une moyenne de 50 Kcal pour 100 g, les fruits sont peu caloriques, mais sont pourtant légers et rassasiants, grâce aux fibres alimentaires qu'ils contiennent. Ils constituent aussi une mine de vitamines et de sels minéraux. Ils tiennent une place de choix dans tous les menus équilibrés afin de lutter contre la surcharge pondérale et l'obésité.
Ils protègent le cœur et les vaisseaux sanguins. Grâce à leur richesse en antioxydants et en fibres alimentaires, les fruits, comme les légumes, préviennent l'oxydation du cholestérol afin d'empêcher l'apparition de maladies cardio-vasculaires, premières causes de mortalité dans de nombreux pays développés.
Ils fortifient les os, car ils constituent une source non négligeable de calcium, inférieure cependant aux produits laitiers, mais leurs antioxydants (phyto-œstrogènes et potassium) permettent à l'organisme de lutter contre la déminéralisation osseuse et donc contre l'ostéoporose.
Ils préviennent certaines maladies.
Les fruits, comme les légumes, entrent dans les régimes des diabétiques pour leurs glucides lents et leur fibres qui favorisent le contrôle de la glycémie. Le diabète de type gras est l'une des complications de l'obésité, et le nombre de cas a été multiplié par six en quinze ans dans les pays développés.
Leurs apports en antioxydants renforcent les défenses immunitaires.
Ils ont un effet protecteur contre le cancer en général, mais surtout contre les cancers des voies aérodigestives supérieures, de l'estomac, du poumon, du côlon et du rectum.
Depuis trente ans, 350 études menées dans le monde ont porté sur la relation entre la consommation de fruits et de légumes et le risque de cancer. Manger au moins cinq fruits ou légumes différents par jour permet de diminuer de 50 % les risques de cancer, ceci grâce à l'ensemble des composants protecteurs qu'ils contiennent et qui agissent en synergie : fibres alimentaires, vitamines, sels minéraux, polyphénols et autres micro-nutriments.
Le problème des pesticides
De récentes études montrent également que les résidus de pesticides présents en nombre sur et dans les fruits sont à l'origine du développement de nombreuses maladies. En moyenne une trentaine de traitements phytosanitaires[réf. nécessaire] sont réalisés au cours d'une saison sur nombre de culture fruitière comme les pommes ou les pêches.
Ces pesticides posent un véritable problème de santé publique, et pas seulement pour les utilisateurs qui sont les plus exposés, mais aussi pour la population générale. En effet, les effets de faibles quantités de pesticides, en mélange, pendant des périodes longues posent de nombreux problèmes de santé. L'épidémiologie nous montre ainsi que les personnes exposées aux pesticides ont plus de risque de développer de nombreuses maladies que les autres : cancer, malformations congénitales, problèmes d'infertilité, problèmes neurologiques ou encore système immunitaire affaibli sont plus fréquent chez eux ![réf. nécessaire]

MV Happiness

Music Video : Happiness [ Super Junior ]

Rose (fleur)

La rose est la fleur des rosiers, arbustes du genre Rosa et de la famille des Rosaceae. La rose des jardins se caractérise avant tout par la multiplication de ses pétales imbriqués qui lui donnent sa forme caractéristique.
Appréciée pour sa beauté, célébrée depuis l'Antiquité par de nombreux poètes et écrivains, pour ses couleurs qui vont du blanc pur au pourpre foncé en passant par le jaune franc et toutes les nuances intermédiaires, et pour son parfum, elle est devenue la « reine des fleurs », présente dans presque tous les jardins et presque tous les bouquets. C'est sans doute la fleur la plus cultivée au monde, mais on oublie souvent que les rosiers sont aussi des plantes sauvages (le plus connu en Europe est l'églantier) aux fleurs simples à cinq pétales, qui sont devenus à la mode, pour leur aspect plus naturel, depuis quelques décennies sous le nom de « roses botaniques ».
Les rosiers cultivés sont le résultat de plusieurs siècles de transformations d'abord empiriques, puis, dès la fin du XVIIIe siècle, méthodiques, en particulier par l'hybridation. Les variétés sont innombrables, on estime à plus de 3000[1] le nombre de cultivars disponibles actuellement dans le monde.

Overview

Origins
Main article: Origin of the domestic dog
Some research appears to show that dogs were domesticated from wolves as recently as 15,000 years ago,[1] or perhaps as early as 100,000 years ago based upon recent genetic, fossil and DNA evidence.[2] Other research suggests that dogs have only been domesticated for a much shorter amount of time and were domesticated from populations of wild dogs, which had previously diverged from wolves.[3][4]
New evidence suggests that dogs were first domesticated in East Asia, possibly China,[5] and the first peoples to enter North America took dogs with them from Asia. Genetic research has identified 14 ancient dog breeds, with the oldest being the Chow Chow, Shar Pei, Akita Inu, Shiba Inu and Basenji. Because many of the 14 breeds are associated with China and Japan, the theory that the dog originated in Asia seems to be likely.[5]
As humans migrated around the planet a variety of dog forms migrated with them. The agricultural revolution and subsequent urban revolution led to an increase in the dog population and a demand for specialization. These circumstances would provide the opportunity for selective breeding to create specialized working dogs and pets.

Human relationships

Dogs are highly social animals due to selective breeding. This can account for their trainability, playfulness, and ability to fit into human households and social situations. This similarity has earned dogs a unique position in the realm of interspecies relationships.
The loyalty and devotion that dogs demonstrate as part of their natural instincts as pack animals closely mimics the human idea of love and friendship, leading many dog owners to view their pets as full-fledged family members. Conversely, dogs seem to view their human companions as members of their pack, and make few, if any, distinctions between their owners and fellow dogs. Dogs fill a variety of roles in human society and are often trained as working dogs. For dogs that do not have traditional jobs, a wide range of dog sports provide the opportunity to exhibit their natural skills. In many countries, the most common and perhaps most important role of dogs is as companions.

Dogs have lived and worked with humans in so many roles that their loyalty has earned them the unique sobriquet "man's best friend".[6] However, some cultures consider dogs to be unclean. In some parts of the world, dogs are raised as livestock to produce dog meat for human consumption. In many places, consumption of dog meat is discouraged by social convention or cultural taboo.

งานวันชาติฝรั่งเศส

เฮ้อวันนี้ล่มล่มไม่เป็นท่าเลย เซ็งโคตร อ่าไม่ไซ้อมเลย มีเวลาแค่นี้อ่ะ ออกมาเท่านี้ได้ก้อดีแล้ว นั่งทำอุปกรณ์หลังขดหลังแข็ง ลืมไปว่าไม่มีแผ่นเพลงอ่าเพื่อนเซ็งสุดฤทธิ์ เพื่อนๆทำเต็มที่แล้วไม่เป็นไร สู้เค้านะ ปีหน้าเอาใหม่ ทำให้ดีที่สุด

Le téléphone manuel

À ses débuts, le réseau téléphonique est entièrement manuel. L'appel d'un correspondant est effectué de la façon suivante :
l'abonné décroche son téléphone ;
ce dernier provoque la chute d'un volet annonciateur dans le central, et parfois l'allumage d'un voyant ;
une opératrice répond à l'abonné, note le numéro du correspondant à appeler ;
si le correspondant dépend du même central, la connexion avec l'abonné se fait en « local » ;
sinon, l'opératrice appelle une autre opératrice chargée du central de rattachement de la personne appelée ;
lorsque l'appelé est joint, les opératrices mettent en relation les deux abonnés.
Le bouton d'appel a été progressivement remplacé par une magnéto. Son rôle est de produire une tension électrique destinée à faire chuter le volet annonciateur du central. L'avantage par rapport au bouton d'appel est la suppression d'une des piles présentes chez l'abonné dont l'entretien était particulièrement coûteux.

Evolution

While land plants have existed for about 425 million years, the first ones reproduced by a simple adaptation of their aquatic counterparts: spores. In the sea, plants -- and some animals -- can simply scatter out little living copies of themselves to float away and grow elsewhere. This is how early plants, such as the modern fern, are thought to have reproduced. But plants soon began protecting these copies to deal with drying out and other abuse which is even more likely on land than in the sea. The protection became the seed...but not, yet, flowers. Early seed-bearing plants include the ginkgo, conifers (like pines), and fir trees. The earliest fossil of a flowering plant, Archaefructus liaoningensis, is dated about 125 million years old.[2] Several groups of extinct gymnosperms, particularly seed ferns, have been proposed as the ancestors of flowering plants but there is no continuous fossil evidence showing exactly how flowers evolved. The apparently sudden appearance of relatively modern flowers in the fossil record posed such a problem for the theory of evolution that it was called an "abominable mystery" by Charles Darwin. Recently discovered angiosperm fossils such as Archaefructus, along with further discoveries of fossil gymnosperms, suggest how angiosperm characteristics may have been acquired in a series of steps.
Recent DNA analysis (molecular systematics)[3][4] show that Amborella trichopoda, found on the Pacific island of New Caledonia, is the sister group to the rest of the flowering plants, and morphological studies[5] suggest that it has features which may have been characteristic of the earliest flowering plants.

The general assumption is that the function of flowers, from the start, was to involve other animals in the reproduction process. Pollen can be scattered without bright colors and obvious shapes, which would therefore be a liability, using the plant's resources, unless they provide some other benefit. One proposed reason for the sudden, fully developed appearance of flowers is that they evolved in an isolated setting like an island, or chain of islands, where the plants bearing them were able to develop a highly specialized relationship with some specific animal (a wasp, for example), the way many island species develop today. This symbiotic relationship, with a hypothetical wasp bearing pollen from one plant to another much the way fig wasps do today, could have eventually resulted in both the plant(s) and their partners developing a high degree of specialization. Island genetics is believed to be a common source of speciation, especially when it comes to radical adaptations which seem to have required inferior transitional forms. Note that the wasp example is not incidental; bees, apparently evolved specifically for symbiotic plant relationships, are descended from wasps.
Likewise, most fruit used in plant reproduction comes from the enlargement of parts of the flower. This fruit is frequently a tool which depends upon animals wishing to eat it, and thus scattering the seeds it contains.
While many such symbiotic relationships remain too fragile to survive competition with mainland animals and spread, flowers proved to be an unusually effective means of production, spreading (whatever their actual origin) to become the dominant form of land plant life.
While there is only hard proof of such flowers existing about 130 million years ago, there is some circumstantial evidence that they did exist up to 250 million years ago. A chemical used by plants to defend their flowers, oleanane, has been detected in fossil plants that old, including gigantopterids[6], which evolved at that time and bear many of the traits of modern, flowering plants, though they are not known to be flowering plants themselves, because only their stems and prickles have been found preserved in detail; one of the earliest examples of petrification.
The similarity in leaf and stem structure can be very important, because flowers are genetically just an adaptation of normal leaf and stem components on plants, a combination of genes normally responsible for forming new shoots.[7] The most primitive flowers are thought to have had a variable number of flower parts, often separate from (but in contact with) each other. The flowers would have tended to grow in a spiral pattern, to be bisexual (in plants, this means both male and female parts on the same flower), and to be dominated by the ovary (female part). As flowers grew more advanced, some variations developed parts fused together, with a much more specific number and design, and with either specific sexes per flower or plant, or at least "ovary inferior".
Flower evolution continues to the present day; modern flowers have been so profoundly influenced by humans that many of them cannot be pollinated in nature. Many modern, domesticated flowers used to be simple weeds, which only sprouted when the ground was disturbed. Some of them tended to grow with human crops, and the prettiest did not get plucked because of their beauty, developing a dependence upon and special adaptation to human affection.[8]

Anatomy and morphology

Cats typically weigh between 2.5 and 7 kg (5.5–16 pounds); however, some breeds, such as the Maine Coon, can exceed 11.3 kg (25 pounds). Some have been known to reach up to 23 kg (50 pounds) due to overfeeding. Conversely, very small cats (less than 1.8 kg / 4.0 lb)[7] have been reported.
Cats also possess rather loose skin; this enables them to turn and confront a predator or another cat in a fight, even when it has a grip on them. This is also an advantage for veterinary purposes, as it simplifies injections.[8] In fact, the life of cats with kidney failure can sometimes be extended for years by the regular injection of large volumes of fluid subcutaneously, which serves as an alternative to dialysis.[9][10]
The particularly loose skin at the back of the neck is known as the scruff, and is the area by which a mother cat grips her kittens to carry them. As a result, cats have a tendency to relax and become quiet and passive when gripped there. This tendency often extends into adulthood, and can be useful when attempting to treat or move an uncooperative cat. However, since an adult cat is quite a bit heavier than a kitten, a pet cat should never be carried by the scruff, but should instead have their weight supported at the rump and hind legs, and also at the chest and front paws. Often (much like a small child) a cat will lie with its head and front paws over a person's shoulder, and its back legs and rump supported under the person's arm.
Like almost all mammals, cats possess seven cervical vertebrae. They have thirteen thoracic vertebrae (compared to twelve in humans), seven lumbar vertebrae (compared to five in humans), three sacral vertebrae like most mammals (humans have five because of their bipedal posture), and, with the exception of Manx cats, twenty-two or twenty-three caudal vertebrae (humans have three to five, fused into an internal coccyx). The extra lumbar and thoracic vertebrae account for the cat's enhanced spinal mobility and flexibility, compared with humans. The caudal vertebrae form the tail, used by the cat as a counterbalance to the body during quick movements.[11] Cats also do not possess a clavicle, which allows them to pass their body through any space into which they can fit their head.
Cats have highly specialized teeth and a digestive tract suitable for the digestion of meat. The premolar and first molar together compose the carnassial pair on each side of the mouth, which efficiently functions to shear meat like a pair of scissors. While this is present in dogs, it is highly developed in felines. The cat's tongue has sharp spines, or papillae, useful for retaining and ripping flesh from a carcass. These papillae are small backward-facing hooks that contain keratin which also assist in their grooming.

Ears
Thirty-two individual muscles in the ear allow for a manner of directional hearing:[12] the cat can move each ear independently of the other. Because of this mobility, a cat can move its body in one direction and point its ears in another direction. Most cats have straight ears pointing upward. Unlike dogs, flap-eared breeds are extremely rare. (Scottish Folds are one such exceptional genetic mutation.) When angry or frightened, a cat will lay back its ears, to accompany the growling or hissing sounds it makes. Cats will also turn their ears back when they are playing or to listen to a sound coming from behind them. The angle of a cat's ears is an important clue to their mood.

Legs
Cats, like dogs, are digitigrades: they walk directly on their toes, the bones of their feet making up the lower part of the visible leg. Cats are capable of walking very precisely, because like all felines they directly register; that is, they place each hind paw (almost) directly in the print of the corresponding forepaw, minimizing noise and visible tracks. This also provides sure footing for their hind paws when they navigate rough terrain.
Unlike dogs and most mammals, cats walk by moving both legs on one side and then both legs on the other. Most mammals move legs on alternate sides in sequence. Cats share this unusual gait with camels, giraffes, some horses ('pacers'), and a select few other mammals. There is no known connection between these animals which might explain this.
Like all members of family Felidae except the cheetah, cats have retractable claws. In their normal, relaxed position the claws are sheathed with the skin and fur around the toe pads. This keeps the claws sharp by preventing wear from contact with the ground and allows the silent stalking of prey. The claws on the forefeet are typically sharper than those on the hind feet.[citation needed] Cats can extend their claws voluntarily on one or more paws at will. They may extend their claws in hunting or self-defense, climbing, "kneading", or for extra traction on soft surfaces (bedspreads, thick rugs, etc.). It is also possible to make a cooperative cat extend its claws by carefully pressing both the top and bottom of the paw. The curved claws may become entangled in carpet or thick fabric, which may cause injury if the cat is unable to free itself.
Most cats have five claws on their front paws, and four or five on their rear paws. Because of an ancient mutation, however, domestic cats are prone to polydactyly, and may have six or seven toes. The fifth front claw (the dewclaw) is in a more proximal position than those of the other claws. More proximally, there is a protrusion which appears to be a sixth "finger". This special feature of the front paws, on the inside of the wrists, is the carpal pad, also found on the paws of big cats and dogs. It has no function in normal walking, but is thought to be an anti-skidding device used while jumping.

Senses
Main article: Cat senses
Cat senses are attuned for hunting. Cats have highly advanced hearing, eyesight, taste, and touch receptors, making the cat extremely sensitive among mammals. Cats' night vision is superior to humans although their vision in daylight is inferior. Humans and cats have a similar range of hearing on the low end of the scale, but cats can hear much higher-pitched sounds, up to 64 kHz, which is 1.6 octaves above the range of a human, and even one octave above the range of a dog.[13] A domestic cat's sense of smell is about fourteen times as strong as a human's.[14] To aid with navigation and sensation, cats have dozens of movable vibrissae (whiskers) over their body, especially their face. Due to a mutation in an early cat ancestor, one of two genes necessary to taste sweetness has been lost by the cat family.[15]